Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quis istud possit, inquit, negare? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit
illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil
dolentis.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae
effeminari virum vetant in dolore.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Quippe: habes enim a rhetoribus;
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.

Audeo dicere, inquit.: Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Bork: Audeo dicere, inquit.
Optime, inquam.: Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Optime, inquam. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Certe non potest. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.